zondag 16 november 2014

De wereld op zijn kop

De wereld heeft de neiging om af en toe op de kop te staan. Hij kiest zelf uit wanneer en vooral voor wie. Ik denk dat dit compleet random gaat, want ik ken mensen wiens wereld nooit op de kop staat en mensen wiens wereld keer op keer op de kop staat.
Sommigen zien het als een slecht en negatief iets. Dat is logisch, want het is moeilijk om de positieve kant van vroegtijdig overlijden of ziekte te zien. MAAR deze is er wel degelijk. Kijk eens naar de liefde. De mensen die steunen. Het feit dat je bepaalde geliefden plots vaker ziet. Het samenkomen.
En denk zelfs aan de lange termijn. Dat mijn vader dood is, dat is afschuwelijk. Dat dit moest gebeuren toen ik pas vijftien was misschien zelfs nog afschuwelijker. En nu komt de maar: MAAR als mijn vader niet was gestorven was ik waarschijnlijk nooit verhuisd naar Friesland. Dan had ik nooit in het poppodium gewerkt. Dan had ik nooit geweten dat mijn opleiding bestond, en wat het inhield. Dan had ik veel goede vrienden nooit leren kennen. Dan had ik mijn vriend niet ontmoet. Dan had ik mezelf heel anders ontplooid. En zoals ik dat nu heb gedaan, ben ik er gelukkig mee. Dat had ik dan niet.
Dat zegt niet dat ik mijn vader niet mis of blij ben dat het zo is gelopen. Dat zegt puur dat er ook aan het slechte een positieve rand kan zitten.
Zo hebben alle momenten dat je wereld op de kop staat niet alleen een negatieve maar ook een positieve kant. Het probleem zit hem in die kant zoeken, want dat is verdomd moeilijk.
We moeten moeite doen. Goed en lang nadenken en dat is het waard! Dat is het zo waard!

Dus zit je vast in de duisternis? Verlicht deze.
Neem de tijd en bedenk (nogmaals) al het positieve in je leven. Het is zoveel meer dan op het eerste gezicht lijkt ;)